μνήμες aka memories | comeback....

.... βρίσκεσαι στο σπίτι, λιώνοντας μόνος από τη ζέστη, μην έχοντας κουράγιο
και όρεξη να σηκωθείς και να πας μια βόλτα... σκέφτεσαι πως κάπου αλλού,
σε κάνα κοσμοπολίτικο -ας πούμε νησί μέρος, το αλκοόλ θα ρέει άφθονο, οι
μουσικές θα "βαράνε τσίτα" και άλλα τέτοια χαρωπά που σε άλλη περίπτωση
μπορεί να σου γαμούσαν και τη διάθεση και να σκορπούσαν την ψυχολογία σου
κι εσύ δεν ξέρεις που....
... αυτή τη στιγμή όμως, δε δίνεις δεκάρα... αυτή τη στιγμή το μυαλό σου
είναι άδειο ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις....
κούνια που σε κούναγε....
...ξαφνικά, σκέφτεσαι πως θα 'θελες να 'σουν σε μια παραλία, αραχτός σε
μια καρέκλα και από τα ηχεία να ακούγεται reggae... γιατί reggae?? ... δεν
ξέρεις γιατί, γιατί έτσι... επειδή έτσι στην κάρφωσε και θέλεις ν' ακούσεις
reggae....
- ναι....
welcome to Jamaica and have a nice holidays....
χαμογελάς από μέσα του
σκεπτόμενος την έκφρασή της καθώς θα διαβάζει το παραπάνω....
από μια τηλε-φονική συνδιάλεξη που είχες νωρίτερα, κατέληξες στο
συμπέρασμα πως για να συμβούν όλα τα παραπάνω, πρέπει να έχεις τη
δύναμη της τηλεμεταφοράς... να μπορούσες να διακτινιστείς και να βρεθείς
στην παραπάνω παραλία, ξαπλωμένος στην καρέκλα, μισοζαλισμένος και
από τα ηχεία να ακούγεται reggae...
-... γιατί reggae??
- ... γιατί έτσι... τα είπαμε, μην τα ξαναλέμε
- ... και τι σε νοιάζει αν τα ξαναπείς; μήπως κι έχεις περιορισμό λέξεων ή
γραμμάτων σ' αυτά που γράφεις; έχεις; δεν έχεις! είδες;
- .... ..... ......
τεντώνεσαι στην καρέκλα, χαμογελώντας με όλα αυτά ενώ συνεχίζεις
να στάζεις ιδρώτα, λιώνοντας μόνος...


χωρίς να το καταλάβεις, παίρνεις κλειδιά κι ανεβαίνεις στη μηχανή.
με το μυαλό άδειο, πηγαίνεις αντίθετα από τα συνηθισμένα δρομολόγια
που υπό άλλες συνθήκες θα σε έβγαζαν στην παραλία του παραπάνω
διαλόγου....
πέντε λεπτά μόνο με τη μηχανή, οδηγώντας με σαράντα χιλιόμετρα
την ώρα και φτάνεις.... το μέρος ίδιο... έχεις όμως να έρθεις σ' αυτό
πάνω από είκοσι χρόνια.... η ώρα ίδια... απόγιομα κι ο ήλιος γέρνει
στην απέναντι κορυφογραμμή.. έχει ώρα ακόμα όμως...


κατεβαίνεις και περπατάς... και οι εικόνες σκάνε μπροστά στα μάτια
από τα βάθη του εγκεφάλου... σε βλέπεις... μικρό παιδάκι τότε, καθισμένο
στη σκιά των σκίνων στην άκρη του δρόμου, δίπλα, μια πλαστική
σακούλα, μπλε, με λογής - λογής σνακ μέσα... κι εσύ να προσπαθείς να
διαβάσεις Μίκυ μάους και μικρό σερίφη.... τότε... πριν είκοσι και.. χρόνια
δε γινόταν να φανταστείς πως είκοσι και, χρόνια μετά, θα ερχόσουν εδώ,
στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα και θα θυμόσουν τη συγκεκριμένη εικόνα...
όλα ίδια... εσύ μόνο ελαφρός γερασμένος... και τα μάτια σου... δεν έχουν
πια εκείνη τη λάμψη που είχαν τότε...

ξανακοιτάζεις το μέρος... με νοσταλγία και νοιώθεις τα μάτια σου να ιδρώνουν.
"γαμημένη ζέστη" μονολογείς καθώς τα σκουπίζεις με το μανίκι.
περπατάς στο χωματόδρομο σερνοντας τα πόδια και σηκώνεις μικρα
συννεφάκια σκόνης χωρίς να σε νοιάζει... κοιτάζεις την απεραντοσύνη
του τοπίου καθώς τα βήματά σου σε οδηγούν στην καγελόπορτα του
αγροκτήματος... ψάχνεις για λουκετο αλλά, δεν έχει... μένεις και κοιτάζεις.
πάνω της και πίσω από αυτήν. στο μέρος κυριαρχεί έντονα το στοιχείο
της εγκατάλειψης... δε μπαίνεις, γυρίζεις την πλάτη και φεύγεις
σηκώνοντας ξανά μικρά συννεφάκια σκόνης χωρίς να σε νοιάζει γιαυτά.

ξανακοιτάζεις το τοπίο και κάθεσαι στη σκιά των σκίνων χαζεύοντας
τις εικόνες που περνούν αλύπητα από το viewmaster του μυαλού σου...
σηκώνεσαι, τινάζοντας τη σκόνη από το πανελόνι, ανεβαίνεις και φεύγεις
κι ακούω που λες:
"ελπίζω την επόμενη φορά, να μην έχει περάσει τόσος πούς καιρός"
"μακάρι" λέω αλλά, δε με ακούς....
έφυγες χωρίς να πεις "αντίο" ή έστω "γεια"... ως συνήθως... δεν...
είπες τίποτα...
όμως εμείς σίγουρα θα τα ξαναπούμε... κι αυτό το viewmaster...
δε σταματά ποτέ το γαμημένο...!!!


reggae music επειδή έτσι μου ήρθε
Dub Incorporation - See Di Youth
Dub Incorporation - Rudeboy
UB 40 - Tyler
Dub Incorporation - Maquette 2 (live)


οι φωτογραφίες δικές μου
πατήστε πάνω τους (όχι με τα πόδια)