[ink_on_fingers]

μία κάθετη φωτογραφία
κάτι πού μάλλον δέ συνηθίζω
δέ γαμιέται όμως

συνεχίζουμε...
θυμάται μήπως κανένας που είχαμε μείνει;
όχι αλλά καί νά θυμόταν
σιγά μήν έμπαινε στη διαδικασία να
το αναφέρει ή να ασχοληθεί μαζί του.
για ακούστε κάτι:
(αργύρη, εσύ όxι)
ακούστατε;
μπά, ε;
καλά...
συνεχίζω..
πολλά πράγματα στή διάρκεια 
τής πορείας μας
σε αυτόν τόν κόσμο μπορούν
να μας προκαλέσουν ανάμικτα
συναισθήματα,
είτε λυτρωτικά, είτε αγχωτικά.
σκεφτείτε (βάζω δύσκολα, ε;)
τί ανακατατάξεις μπορούν να φέρουν στή ζωή μας
τα ημερολόγια, οι παλιές φωτογραφίες ή 
οι φωτογραφίες γενικά, τα τρένα (ποιά;)
τά παράθυρα μέ θέα στά όνειρα,
μιά κουβέντα γιά ποίηση 
(μέχρι να 'ρθει ο άκυρος κι όλα
νά πάνε περίπατο) 
και για 
αταίριαστες μουσικές 
μιάς καί τό 'φερε η κουβέντα
άκου κί αυτό:
(αργύρη, τόλμα καί σύ)

3 σχόλια [ποστ γιουαρ]:

Αντιδραστικος said...

Οι άνθρωποι το πιο συχνά δεν ξέρουν τι να κάνουν με τα χέρια τους.Τα δίνουν-ταχα χαιρετώντας-σ' άλλους.Τ΄ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες η - το χειρότερο- τα ρίχνουνε στις τσέπες τους και τα ξεχνούνε.Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα ,ένα σωρό ποιήματα άγραφα.

Αντιδραστικος said...

http://1.bp.blogspot.com/-kMD4ohSLL4A/Vd-OeJ-ovXI/AAAAAAAAFT8/dU34Dowu388/s1600/tumblr_nj55a4ew0i1raievko1_1280.gif

Kostas said...

Τόλμη ? Τόλμη και τρέλα !!!